Słabe pasożyty | moje grzybowisko

Opieńki przy pieńku, a zatem ….

17 października 2010 @ 17:50 (Grzyby, Grzyby jadalne, Grzyby podstawkowe, Od lata do późnej jesieni, Pasożyty, Słabe pasożyty)

… książkowo, jak należy, te opieńki rosły 🙂

Armillaria sp. przy pieńku

Przyznam się, że kiedyś, nim się poznałam z opieńkami, nie rozpoznałam jednej takiej, która wyrosła blisko mojej pracy, bo po pierwsze – rosła na ziemi (musiała być zatem połączona z żywicielem za pomocą ryzomorf), po drugie rosła pojedynczo, a nie w wiązce. Taka to opieńka jedna zdradliwa była 😉 Teraz już mnie chyba nie nabiorą opieńki, bo rodzaj oznaczam raczej bez problemu, a zadanie na najbliższe dni jest takie, by oczytać się w cechach gatunkowych, by po obserwacji licznie w tym roku występujących opieniek umieć je oznaczać do gatunku 🙂

Armillaria sp. przy dębowym pniaku

14 Komentarzy

To lubię! :-)

15 października 2009 @ 11:45 (Czerwona Lista 2006 - R rzadki, Gatunki chronione, Grzyby, Grzyby nadrzewne, Grzyby podstawkowe, Słabe pasożyty)

To lubię, gdy dzień pochmurny, chłodny, deszczowy, nie zachęcający by opuszczać ciepłe domowe pielesze, a jednak – gdy wyjść w taki dzień, okaże się, że warto 🙂

To lubię, gdy las cienisty, od światła ulistnionymi koronami drzew osłonięty, a jednak – gdy wejść do takiego lasu, okaże się, że warto 🙂

😛 😮 🙂 TO LUBIĘ!!! 🙂 😮 😛

A teraz znów będzie w moim grzybowisku o ozorkach dębowych 🙂

Mówi się o nich, że wyrastają zwykle u postawy pnia lub na niewielkiej wysokości. Miałam wczoraj przyjemność dostrzec ozorki na pniach dębów na wysokości od dwóch do trzech i pół metra ponad powierzchnią gruntu, zatem to nauczka dla mnie, że nie tylko z nosem przy ziemi trza u podstawy pni ozorków szukać, ale też podnieść głowę do góry i popatrzeć za nimi wysoko, wysoko … 🙂

Takie relacje o wysoko znalezionych ozorkach słyszałam już, czytałam o nich, a od kilku dni dostrzegam wysoko rosnące okazy na odwiedzanych ostatnio starych dębach 🙂

A teraz o tym, co szczególnie lubię 🙂 Lubię pochmurnego lasu klimat, lubię deszczowego lasu zapach, lubię wiatru w koronach drzew szum, lubię grzybków znajdowanie, lubię ich fotografowanie, a zwłaszcza, gdy jak należy w sprzęt niezbędny zaopatrzona władzę na trudnymi warunkami przejmuję i fotografuję choćby i 30 sekund trwać miało naświetlanie poszczególnego ujęcia! :-)))

I tak od pełnego poezji kontaktu z przyrodą i lasem przeszłam dość gładko 😉 do pełnego trudów, ale i satysfakcji żywota amatora leśnego fotografowania 🙂

Wszystko to przeżyłam wczoraj, w takim otoczeniu, jakie pokazuje pierwsza fotografia – w otoczeniu przepięknych prastarych dębów nadwarciańskich, dębów „ozorkowych”, fotografując rosnące na sporych nawet wysokościach ozorki dębowe. 😛

prastare dęby nadwarciańskie, a na nich Fistulina hepatica

pięknie rozrośnięte owocniki Fistulina hepatica rosnące na wysokości ok. dwóch metrów

nieco „zmarnowany” owocnik Fistulina hepatica rosnący na wysokości ok. 1,2 m

😛 😮 🙂 TO LUBIĘ!!! 🙂 😮 😛

3 Komentarze

Jak pewien dąb ozorek mi pokazywał ….

12 czerwca 2009 @ 19:17 (Czerwona Lista 2006 - R rzadki, Gatunki chronione, Grzyby, Grzyby nadrzewne, Grzyby podstawkowe, Od sierpnia do października, Słabe pasożyty)

Pewnego wrześniowego dnia podczas urlopu poświęconego obserwacjom grzybów moich bliższych i dalszych okolic wjechałam do lasu – wjechałam autem, bo prowadziła tamtędy asfaltowa droga do pewnego leśnictwa.

Ledwo wysiadłam z auta, cóż to, jak ten dąb się zachowuje? Niegrzeczny taki! Ozór na mnie wywala?

Grzeczny, grzeczny, tyle tylko, że przywitał mnie „ozorkowo”, śliczny młodziutki Fistulina hepatica ozorek dębowy wyrósł u dołu pnia dębowego i ukazał się moim oczom, gdy tylko z tego auta wysiadłam 🙂 Nazwa ozorka dębowego niezmiernie trafnie jest dobrana, było nawet tak, że koleżanka widząc pierwszy raz w życiu innego ozorka dębowego, starszego i bardziej podobnego do płata mięsa, natychmiast to skojarzenie mięsno-ozorkowe głośno wyraziła 😉 A ja na to, wszak to właśnie ozorek dębowy 🙂

Ozorek dębowy podlega ochronie prawnej, jest także wpisany na Czerwoną listę jako gatunek rzadki, potencjalnie zagrożony wymarciem 😦

Rośnie na dębowych pniakach i obumarłych lub nawet żywych drzewach dębowych, jest saprotrofem i słabym pasożytem, jak jest napisane w moim ulubionym Atlasie grzybów (link poniżej) „powoduje zgniliznę drewna typu brunatnego, zwłaszcza rdzenia, tworząc z czasem puste wnętrze drzewa, proces jest powolny o niewielkiej szkodliwości. Wg. informacji z Europy Zach. (nie wiem czy jest tak też w Polsce), takie ciemne, czerwonawo przebarwione drewno dęba jest cenne w meblarstwie. ”

http://www.grzyby.pl/gatunki/Fistulina_hepatica.htm