moje grzybowisko

Storczyk drobnokwiatowy Orchis ustulata to prześliczny i bardzo cenny, bo rzadki i zagrożony, nasz polski  storczykowy drobiażdzek, którego po raz pierwszy i na razie ostatni ujrzałam na pięknym Ponidziu. Jest absolutnie cudowny, kwiatki może drobne, ale w kwiatostanie jest ich do kilkudziesięciu, co sprawia, że każda roślinka to cały bukiecik kwiatków 🙂

A gdyby ktoś chciał zobaczyć, co jeszcze na majowym Ponidziu oglądałam, zapraszam tu, gdzie garścią wspomnień w takt piosenki Wojtka Bellona się podzieliłam … 🙂

storczyk drobnokwiatowy Orchis ustulata

Trzy roślinki z wodą w tle na fotografiach 🙂 Przy czym jedna z nich to roślina wodna, druga rośliną miejsc podmokłych, mulistych jest, a ta trzecia … ha, przyznaję, te trzecią to specjalnie tak, prowokacyjnie tak, z wodą w tle sfotografowałam 😉 wszak ta trzecia roślinka upodobania wręcz przeciwne ma, amatorką miejsc piaszczystych jest 🙂

Roślina wodna to ściśle chronione grzybienie białe – znalazłam staw, w którym rośnie niezliczona ilość tych pięknych roślin. Problem jedynie stanowiła ogromna ilość owadów, które siedząc na liściach, na kwiatach, na wodzie winne są temu, że całe zdjęcie jest w ciemne cętki 😦 Może o poranku byłoby lepiej je fotografować? Może nie byłoby tych owadzich cętek? Hmm, nie wiem … zapewne mogłoby być lepsze światełko, niż o nieco przychmurzonym wieczorku.

Roślinką miejsc mulistych jest okrężnica bagienna. Tę mogłam sfotografować o optymalnej porannej porze, a jedynie przez nieostrożne stąpnięcie odczułam namacalnie, w jak mulistym miejscu rośnie … Na szczęście muł nie wciągnął mnie, bo tylko jedna noga była przez moment uwięziona w mule … Natomiast miałam przyjemność spotkać tam ropuszkę oraz zaszmerał mi wśród uschłych trzcin zaskroniec 🙂

A ta „prowokacyjna” fotografia przedstawia powszechnie w suchych miejscach występującą lnicę pospolitą. I tak naprawdę rosła ona tu na piaszczystym gruncie, a jedynie w bardzo pięknym miejscu, z widokiem na rzekę 🙂 Piaszczystość tego miejsca mogę udowodnić, uczynię to za chwilę, mianowicie nieopodal na tym wysokim brzegu nad rzeką, w piaszczystej skarpie mieściła się kolonia jaskółek brzegówek 🙂 tu z kolei fotografia powstała w pełni pięknego słonecznego dnia.

niezliczona ilość grzybieni białych Nymphaea alba

grzybienie białe Nymphaea alba – detal

okrężnica bagienna Hottonia palustris

lnica pospolita Linaria vulgaris

Czy uwierzycie, że wpis ten rozpoczęłam w maju 2010 roku? Jeśli nawet nie rozpoczęłam go tak dosłownie, wykonując jakiś szkic, to rozpoczęłam go przynajmniej koncepcyjnie … Dwa lata temu w maju pokazałam pięknie wyrastający okaz lilii złotogłów na stanowisku, które do dziś jest najliczniejszym znanym mi stanowiskiem tej rośliny …

Obiecałam wówczas ciąg dalszy, który do dnia dzisiejszego nie nastąpił. Czemu więc zawdzięcza ta piękna lilia, że sobie o niej przypomniałam? Przede wszystkim zawdzięcza to swojej urodzie, a dodatkowo pewnej dość prozaicznej rzeczy, a mianowicie temu, że nareszcie uzupełniłam indeksy nazw gatunkowych grzybów, roślin, śluzowców i zwierząt, jakie pojawiły się do dziś w moim grzybowisku 🙂 siedziałam nad tym blisko dobę z przerwą na kilka godzin snu, naprawdę 🙂 A co mnie zmobilizowało do tak solennej pracy? Cóż, coś  niezbyt miłego – a mianowicie awaria aparatu fotograficznego (focus error), a do tego awaria w aucie (nie chodzą wycieraczki) … To przytrzymało mnie w domu, więc pomyślałam „niech z tego mojego domowego uziemienia wyniknie chociaż coś pożytecznego!” A od tej pożytecznej pracy to mnie teraz aż bolą opuszki palców 😉

Podczas tej mojej pracy zwróciłam uwagę, że kwiat pięknej lilii złotogłów jeszcze nigdy nie pojawił się w moim grzybowisku! Pomimo zapowiedzi! Natychmiast nadrabiam tę zaległość i zapraszam do obejrzenia dwóch fotografii Lilium martagon, bardzo podobnych co prawda, ale różniących się przynajmniej jednym szczegółem 🙂

lilia złotogłów – Lilium martagon

lilia złotogłów Lilium martagon z pasażerem na gapę 😉

W roku, nim naprawią mi aparat lilia złotogłów przekwitnie, a tak liczyłam na ponowną możliwość jej fotografowania …. Następna dopiero za rok ….

O miłkach niedawno wspomniałam, że od dawien dawna wymarzone w tym roku ujrzałam

Z zerwami było troszkę podobnie, a troszkę inaczej 🙂 Zerwę kłosową spotykałam do kilku lat między innymi w pewnym moim ulubionym lesie, a ściślej w pobliżu tamtejszego mokradła. Zerwę kulistą natomiast dane mi było ujrzeć na przepięknym Ponidziu, na jednej z podmokłych łąk nad Nidą

Co ciekawe, zerwy należą do rodziny dzwonkowatych 🙂 Pewne niedopatrzenie związane z obserwacją zerwy kłosowej powinnam kiedyś nadrobić, a mianowicie powąchać jej kwiaty, powinny pachnieć wanilią.

zerwa kłosowa (Phyteuma spicatum L.)

Zerwa kulista, z. główkowata (Phyteuma orbiculare)

Zerwa kulista to roślina światłolubna, dość rzadka w Polsce, występuje w górach, na pogórzu,  w pasie wyżyn, objęta jest ścisłą ochroną gatunkową. Zerwa kłosowa to gatunek typowo leśny, średnio pospolity, występuje na nizinach, a także w górach.